Hiv-integraseremmers worden aanbevolen als eerste- en tweedelijns behandeling bij hiv. Het gebruik van integraseremmers is in eerdere studies gelinkt aan gewichtstoename, obesitas en mogelijk aan gewicht gerelateerde comorbiditeit, waaronder diabetes mellitus. Tijdens IAS 2023 presenteerde dr. Dhanushi Rupasinghe (Kirby Institute, Sydney, Australië) de resultaten van een studie naar de relatie tussen het gebruik van integraseremmers, veranderingen in BMI en het risico op diabetes.1
Gewichtstoename en obesitas kunnen optreden na het starten van antiretrovirale therapie. Verschillende studies wijzen uit dat gewichtstoename en obesitas voornamelijk bij mensen die integraseremmers gebruiken voorkomen. Dit kan leiden tot een verhoogd risico op comorbiditeit, waaronder cardiovasculaire ziekte en diabetes.2 Middels een nieuwe studie werd onderzocht of integraseremmers, al dan niet afhankelijk van een gewichtstoename, een hoger risico op diabetes veroorzaken.
De onderzoekers gebruikten gegevens uit ‘The International Cohort Consortium of Infectious Disease’ (RESPOND), waarin 19 cohorten vanuit Europa en Australië verenigd zij. Voor de huidige studie werden alleen gegevens geanalyseerd van mensen met hiv bij wie de laatste CD4- en hiv-RNA-meting niet langer dan 1 jaargeleden waren verricht en meer dan 2 BMI-metingen waren uitgevoerd tijdens de follow-upperiode. Mensen die bij aanvang van de studie al diabetes hadden en zwangere vrouwen werden uitgesloten van deelname. De dataset bevat demografische kenmerken en informatie over de antiretrovirale therapie, bloeddruk, comorbiditeit (zoals kanker, fracturen en diabetes) en laboratoriumbepalingen.
In totaal werden de gegevens van 20.865 mensen met hiv geanalyseerd, van wie de meesten man (74%) en blank (73%) waren. De mediane leeftijd was 45 jaar (IQR: 37-52) en de mediane BMI 24 kg/m2 (IQR: 22-26). De totale follow-upduur bedroeg 107.641 personenjaren en de incidentie van diabetes was 0,73 (95%-BI: 0,68-0,78) per 100 persoonsjaren. De log-getransformeerde BMI was sterk gerelateerd aan diabetes (gecorrigeerde ‘incidence rate ratio’ (IRR) [95%-BI]: 18,2 per 1 log-toename [11,7-28,3]).
Uit univariate regressieanalyses bleek dat huidig gebruik van een integraseremmer gerelateerd was aan een verhoogd risico op diabetes (IRR [95%-BI]: 1,58 [1,37-1,82]). Deze relatie werd gedeeltelijk afgezwakt wanneer er gecorrigeerd werd voor een aantal variabelen, waaronder veranderingen in BMI (gecorrigeerde IRR [95%-BI]: 1,48 [1,28, 1,72].
Uit een analyse van gegevens van ruim 20 duizend mensen met hiv uit RESPOND blijkt dat het gebruik van een integraseremmer een verhoogd risico geeft op diabetes, ook wanneer gecorrigeerd wordt voor verschillende variabelen, waaronder veranderingen in BMI.
Referentie
Naar boven
