Een recent onderzoek, geleid door professor Sir Terence Stephenson van University College London, toont aan dat 70% van Britse jongeren met long COVID binnen twee jaar herstelt van hun klachten. Deze studie, uitgevoerd binnen het kader van de National Long COVID in Children and Young People (CloCk)-studie, is onlangs gepubliceerd in Nature. De onderzoekers analyseerden gegevens van meer dan 12.000 jongeren in Engeland, die tussen september 2020 en maart 2021 een PCR-test hadden ondergaan.
Long COVID, ook bekend als post-COVID-19 condition (PCC), wordt gekenmerkt door aanhoudende symptomen na een SARS-CoV-2-infectie. Veel voorkomende klachten zijn vermoeidheid, slaapproblemen, kortademigheid en hoofdpijn. Deze symptomen gaan vaak gepaard met beperkingen in mobiliteit, zelfzorg, dagelijkse activiteiten en emotioneel welzijn. In Nederland rapporteert 5% van de jongeren langdurige klachten na een coronabesmetting.
De CloCk-studie volgde 12.632 jongeren tussen de 11 en 17 jaar, 3, 6, 12 en 24 maanden na hun positieve of negatieve PCR-test. Long covid werd gedefinieerd als de aanwezigheid van meerdere symptomen samen met significante impact op het dagelijks functioneren. Bij de start van het onderzoek testten 943 jongeren positief en voldeden 233 van hen drie maanden na de infectie aan de criteria voor long covid.
Gedurende de onderzoeksperiode herstelden velen:
Dit betekent dat van de 233 jongeren met long covid drie maanden na infectie, 70% binnen twee jaar volledig herstelde. De meeste herstelden binnen het eerste jaar, maar een klein deel bleef kampen met langdurige klachten.
De kans op herstel verschilde tussen demografische groepen. Oudere tieners en jongeren uit sociaal-economisch achtergestelde groepen hadden minder kans om te genezen. Daarnaast bleek dat meisjes bijna twee keer zo vaak langdurige klachten hadden als jongens. De onderzoekers suggereren dat hormonale factoren, zoals premenstruele klachten, mogelijk bijdragen aan dit verschil. Verder werd opgemerkt dat tieners met herinfecties een hogere last aan symptomen rapporteerden dan jongeren zonder herinfectie.
Hoewel deze studie waardevolle inzichten biedt, kent ze enkele beperkingen. Slechts 40,7% van de 31.012 uitgenodigde jongeren nam deel aan de vragenlijsten, wat de resultaten mogelijk selectief maakt. Daarnaast werd de informatie over symptomen zelf gerapporteerd door de deelnemers, wat subjectieve bias kan introduceren. Objectieve medische onderzoeken, zoals longfunctietesten, hadden deze beperking kunnen verminderen. Tot slot richtte de studie zich uitsluitend op Britse jongeren, waardoor de generaliseerbaarheid naar andere populaties, zoals Nederlandse jongeren of volwassenen, beperkt is.
De bevindingen van deze studie benadrukken volgens de onderzoekers het belang van verder onderzoek naar de langdurige effecten van COVID-19 op jongeren. Het identificeren van risicofactoren die bijdragen aan langdurige klachten is essentieel om gerichte behandelingen te ontwikkelen. Daarnaast kan meer inzicht in het herstelproces van jongeren met long covid bijdragen aan betere zorg en ondersteuning voor hen die langdurig klachten ervaren. De Britse onderzoekers plannen vervolgstudies om de impact van sociaaleconomische status en geslacht verder te onderzoeken, evenals de mogelijke rol van hormonale factoren bij meisjes.
Referentie
Naar boven
