Articles

Mucocutane infectie

TvI - jaargang 18, nummer 4, november 2023

drs. A.J. Kleij , dr. J.J. Verweij , drs. R. Fleischeuer , dr. M. Berrevoets

SAMENVATTING

Mucocutane leishmaniasis (MCL) is een parasitaire infectie die niet vaak voorkomt in Nederland. Leishmania infantum veroorzaakt meestal viscerale leishmaniasis, maar kan ook cutane laesies en in zeldzame gevallen ook solitaire mucocutane laesies veroorzaken. Nederlandse clinici kunnen in aanraking komen met dit ziektebeeld bij vakantiegangers of immigranten. In tegenstelling tot MCL uit de Nieuwe Wereld, lijkt MCL veroorzaakt door L. infantum, een Leishmania-species uit de Oude Wereld, met weinig klachten gepaard te gaan, waardoor een infectie vaak langere tijd niet wordt onderkend. Tijdige herkenning en behandeling is echter cruciaal om verdere uitbreiding en lokale deformatie te voorkomen. Voor de behandeling van MCL veroorzaakt door L. infantum zijn geen duidelijke richtlijnen. Antimoonpreparaten in combinatie met pentoxifylline, en liposomaal amfotericine B kunnen worden overwogen conform de behandeling van MCL in de Nieuwe Wereld, maar kennen significante bijwerkingen.

(TIJDSCHR INFECT 2023;18(4):156–60)

Lees verder

AmpC-bètalactamasen: epidemiologie, infectiepreventie en behandeling

TvI - jaargang 18, nummer 1, maart 2023

E.P.M. den Drijver MSc, dr. J.J. Verweij , prof. dr. J.A.J.W. Kluytmans

SAMENVATTING

Antibioticaresistentie is een toenemend probleem in de gezondheidszorg. Vooral bij de gramnegatieve bacteriën is er een grote verscheidenheid aan resistentiemechanismen voor verschillende antibiotica, zoals onder andere de bètalactamgroep. Naast de reeds veelvoorkomende ‘extended spectrum’-bètalactamasen, leveren de AmpC-bètalactamasen een significante bijdrage aan de resistentie van gramnegatieve bacteriën. Een deel van de resistentiemechanismen is al intrinsiek aanwezig op het chromosoom van de bacterie, maar deze resistentiemechanismen kunnen ook via plasmiden van bacterie op bacterie worden overgedragen. Dit laatste kan een significante factor zijn bij de verspreiding en toename van antibioticaresistentie. Dit artikel beoogt meer inzicht te geven in de achtergrond van de AmpC-bètalactamasen, alsmede de epidemiologie en de diagnostiek. Het biedt handvatten aan de arts-microbioloog en internist-infectioloog voor de diagnostiek, behandeling en preventie van verdere transmissie van dit resistentiemechanisme.

(TIJDSCHR INFECT 2023;18(1):8–15)

Lees verder

Pancytopenie door een parasitaire infectie

TvI - jaargang 17, nummer 3, juni 2022

drs. L.K. van Vugt , drs. Nathalie van der Moeren , drs. R.G. Bentvelsen , dr. J.J. Verweij , drs. R.B. Fiets , drs. P. van Wijngaarden

SAMENVATTING

Schistosomiasis is een tropische worminfectie met een variabele presentatie. In Nederland zien artsen de infectie voornamelijk bij reizigers uit endemische gebieden. Schistosomiasis wordt behandeld met het anthelminthicum praziquantel. Schistosomiasis kan, wanneer het niet wordt behandeld, evolueren tot een chronische infectie. Aangezien het merendeel van de patiënten geen symptomen ontwikkelt ten tijde van een acute infectie, kan screening naar chronische schistosomiasis in risicopopulaties verstandig zijn. Van de chronische infecties ontwikkelt 10% zich tot hepatoliënale schistosomiasis, die zich kenmerkt door niet-cirrotische portale hypertensie, splenomegalie en hypersplenisme. Hepatoliënale schistosomiasis kent door het ontstaan van varicesbloedingen een hoge mortaliteit in een jonge patiëntenpopulatie. Deze casus beschrijft een jonge patiënt met een pancytopenie, waarbij systematische analyse uiteindelijk leidde tot de diagnose hepatoliënale schistosomiasis voor het ontstaan van varicesbloedingen.

(TIJDSCHR INFECT 2022;17(3):97–102)

Lees verder