dr. L. Slobbe

plaag uit het verleden of een nog reële bedreiging?

Samenvatting

De pest, veroorzaakt door infectie met Yersinia pestis, is een ernstige systemische bacteriële infectie. Naast de drie historische pandemieën, waarvan de eerste reeds in de zesde eeuw beschreven werd, zijn meerdere kleine uitbraken en sporadische gevallen beschreven. Drie markante klinische presentaties van de pest zijn beschreven, namelijk builenpest, pest als septisch ziektebeeld en longpest; waarvan de eerst genoemde het meest frequent voorkomt. Antibiotica gestart vroeg na het ontwikkelen van klachten doet de overlevingskans fors toenemen. Zonder adequate behandeling kennen pestgevallen een zeer hoge mortaliteit variërend van 40% (builenpest) tot bijna 100% (longpest en septische pest). Veelal vindt transmissie plaats via knaagdieren (reservoir) naar de mens via een vector, in het geval van de pest een vlo. Er zijn echter ook genoeg gevallen bekend van transmissie zonder vector. bijvoorbeeld bij het in contact komen met besmet weefsel tijdens de jacht, op laboratoria of een directe mens op mens aerosol-transmissie. De laatste jaren beperken pestuitbraken zich met name tot landelijk Afrika en worden sporadische gevallen in Noord- en Zuid-Amerika beschreven. In dit overzichtsartikel gaan wij dieper in op de huidige epidemiologie en stand van zaken van Yersinia pestis.

(Tijdschr Infect 2016;11(6):198-204)

Uw diagnose?

(Tijdschr Infect 2016;11(4):137)

Uw diagnose?

(Tijdschr Infect 2016;11(2):65)

Uw diagnose?

(Tijdschr Infect 2015;10(6):200)

Trichuriasis, een vloek of een zegen?

Samenvatting

De zweepworm Trichuris trichiura is een darmparasiet met een wereldwijde prevalentie van een half miljard geïnfecteerde mensen. De meeste infecties zijn asymptomatisch, ernstige infecties kunnen complicaties geven als anemie, colitis of het Trichuris-dysenteriesyndroom. De prevalentie van parasitaire infecties blijkt negatief te correleren met het voorkomen van allergische aandoeningen. Dit valt onder de zogenoemde hygiënehypothese; door een regulatoir netwerk van immuuncellen en cytokines, dat ontstaat tijdens de chronische infectie, lijken parasitaire infecties zoals Trichuris trichiura een beschermend effect te hebben op allergische aandoeningen en auto-immuunziekten. In studieverband worden de eieren van Trichuris suis, de zweepwormsoort die varkens infecteert, ingezet tegen auto-immuunziekten zoals colitis ulcerosa, M. Crohn en multiple sclerose alsmede tegen allergische aandoeningen zoals astma en allergische rhinitis. Ook worden studies verricht om mogelijke uitscheidingsproducten te kunnen isoleren en zo nieuwe medicijnen te ontwikkelen. De recente ontwikkelingen brengen een paradox met zich mee; moet trichuriasis wel behandeld worden?

(Tijdschr Infect 2015;10(4):102-8)

Vier patiënten met fascioliasis: een fascinerende diagnostische uitdaging

Samenvatting

Fascioliasis is een wereldwijd frequent voorkomende parasitaire infectie met een platworm uit de familie der Fasciolidae. Fascioliasis komt met name voor bij schapen en rundvee. De mens is een incidentele gastheer en besmetting vindt plaats door het eten van ongekookte zoetwaterplanten, zoals waterkers. Hoewel fascioliasis wereldwijd voorkomt in gebieden met een gematigd klimaat, blijft het stellen van de diagnose een uitdaging. Humane Fasciola hepatica-infecties bij reizigers en immigranten worden in Nederland zelden beschreven. Symptomen passend bij het acute stadium van fascioliasis zijn koorts, buikpijn en gewichtsverlies. Laboratoriumonderzoek toont karakteristiek hypereosinofilie. Diagnostiek omvat serologisch onderzoek en in een later stadium herhaald fecesonderzoek naar wormeieren. Gezien de kans op chronische complicaties dient een Fasciola hepatica-infectie altijd behandeld te worden waarbij triclabendazol het middel van keuze is. Wij beschrijven vier patiënten met fascioliasis die succesvol behandeld werden.

(Tijdschr Infect 2015;10(3):73-8)

Een man met een gedissemineerde Gonokokkeninfectie

Samenvatting

We beschrijven een patiënt met een gedissemineerde gonokokkeninfectie. Gonorroe – dikwijls gediagnosticeerd bij homoseksuele mannen – is na chlamydia de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoening in Nederland. Gonokokken worden overgedragen via mucosa van het urogenitaal stelsel, rectum of farynx. Een infectie verloopt bij vrouwen nogal eens asymptomatisch, hoewel het spectrum van klachten omvangrijk is. Een genitale infectie bij een man verloopt zelden asymptomatisch. Een gedissemineerde gonokokkeninfectie is zeldzaam en leidt vaak tot een karakteristiek beeld met koorts, tenosynovitis, huidafwijkingen en polyartralgie, danwel purulente artritis zonder koorts. De diagnostiek is complex aangezien gonokokken lastig te kweken zijn. Kweken van bloed en eventueel synoviaalvocht aangevuld met een polymerasekettingreactie van het oorspronkelijke infectiefocus zoals urethra en synoviaalvocht zijn het meest relevant. In Nederland is behandeling met ceftriaxon de therapie van voorkeur vanwege toenemende resistentie voor andere antibiotica.

(Tijdschr Infect 2015;10(2):44-8)