Articles

plaag uit het verleden of een nog reële bedreiging?

TvI - jaargang 11, nummer 6, december 2016

dr. M. Goeijenbier , dr. W. de Jong , dr. J.F.P. Wagenaar , dr. P.J. Wismans , dr. L. Slobbe

Samenvatting

De pest, veroorzaakt door infectie met Yersinia pestis, is een ernstige systemische bacteriële infectie. Naast de drie historische pandemieën, waarvan de eerste reeds in de zesde eeuw beschreven werd, zijn meerdere kleine uitbraken en sporadische gevallen beschreven. Drie markante klinische presentaties van de pest zijn beschreven, namelijk builenpest, pest als septisch ziektebeeld en longpest; waarvan de eerst genoemde het meest frequent voorkomt. Antibiotica gestart vroeg na het ontwikkelen van klachten doet de overlevingskans fors toenemen. Zonder adequate behandeling kennen pestgevallen een zeer hoge mortaliteit variërend van 40% (builenpest) tot bijna 100% (longpest en septische pest). Veelal vindt transmissie plaats via knaagdieren (reservoir) naar de mens via een vector, in het geval van de pest een vlo. Er zijn echter ook genoeg gevallen bekend van transmissie zonder vector. bijvoorbeeld bij het in contact komen met besmet weefsel tijdens de jacht, op laboratoria of een directe mens op mens aerosol-transmissie. De laatste jaren beperken pestuitbraken zich met name tot landelijk Afrika en worden sporadische gevallen in Noord- en Zuid-Amerika beschreven. In dit overzichtsartikel gaan wij dieper in op de huidige epidemiologie en stand van zaken van Yersinia pestis.

(Tijdschr Infect 2016;11(6):198-204)

Lees verder

Een man met een gedissemineerde Gonokokkeninfectie

TvI - jaargang 10, nummer 2, april 2015

dr. T. ten Doesschate , dr. P.J. Wismans , dr. L. Slobbe

Samenvatting

We beschrijven een patiënt met een gedissemineerde gonokokkeninfectie. Gonorroe – dikwijls gediagnosticeerd bij homoseksuele mannen – is na chlamydia de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoening in Nederland. Gonokokken worden overgedragen via mucosa van het urogenitaal stelsel, rectum of farynx. Een infectie verloopt bij vrouwen nogal eens asymptomatisch, hoewel het spectrum van klachten omvangrijk is. Een genitale infectie bij een man verloopt zelden asymptomatisch. Een gedissemineerde gonokokkeninfectie is zeldzaam en leidt vaak tot een karakteristiek beeld met koorts, tenosynovitis, huidafwijkingen en polyartralgie, danwel purulente artritis zonder koorts. De diagnostiek is complex aangezien gonokokken lastig te kweken zijn. Kweken van bloed en eventueel synoviaalvocht aangevuld met een polymerasekettingreactie van het oorspronkelijke infectiefocus zoals urethra en synoviaalvocht zijn het meest relevant. In Nederland is behandeling met ceftriaxon de therapie van voorkeur vanwege toenemende resistentie voor andere antibiotica.

(Tijdschr Infect 2015;10(2):44-8)

Lees verder

Ernstige leptospirose bij een Nederlandse reiziger bij terugkomst uit de Dominicaanse Republiek, oktober 2011

TvI - jaargang 8, nummer 5, oktober 2013

dr. M.S. Arcilla , dr. P.J. Wismans , dr. Y. van Beek-Nieuwland , dr. P.J.J. van Genderen

Samenvatting

In oktober 2011 werd een geval van leptospirose ontdekt bij een Nederlandse reiziger die terugkeerde uit de Dominicaanse Republiek naar Nederland. De 51-jarige man had op 29 september modderig water in de Chavón rivier ingeslikt. Twintig dagen later presenteerde hij zich met koorts, misselijkheid, braken, diarree, gewrichtspijn, hoofdpijn, conjunctivale vaatinjectie en icterus. Leptospira interrogans serovar Icterohaemorrhagiae of australis-infectie werd tien dagen later aangetoond door middel van serologisch onderzoek.

(Tijdschr Infect 2013;8(5):160-162)

Lees verder

Ernstige malaria ondanks profylaxe; blijf alert bij de patiënt uit de tropen!

TvI - jaargang 8, nummer 4, augustus 2013

dr. J.J.C. Drijkoningen , dr. F.P.J. Peters , dr. J.K.M. Jansen , dr. P.J. Wismans

Samenvatting

Reizigers kunnen ernstig ziek worden door een malaria-infectie, inname van profylaxe ten spijt. Er zijn diverse redenen voor falende profylaxe; meestal de keuze van een inadequaat middel of het vroegtijdig staken ervan. Maar ook verminderde effectiviteit door malabsorptie, bijvoorbeeld in geval van gastrointestinale ziekte. Daarnaast hoeft gerapporteerde therapietrouw niet altijd te betekenen dat de medicatie adequaat is ingenomen. De kliniek van een malaria-infectie is atypisch en vroege detectie essentieel ter voorkoming van sterfte. Malaria kan in Nederland niet altijd meteen adequaat behandeld worden omdat medicatie en expertise niet overal voorhanden zijn. Een 55-jarige Britse man, woonachtig in Nederland, werd gezien met het beeld van een ernstige sepsis na een reis naar Nigeria. Hij gaf aan adequate malariaprofylaxe ingenomen te hebben. Toch werd er een ernstige malaria-infectie vastgesteld met een parasitemie van 21%, waarna patiënt werd overgenomen door het Havenziekenhuis en Instituut voor Tropische ziekten en behandeld met artesunaat.

(Tijdschr Infect 2013;8(4):122-127)

Lees verder

Stand van zaken: tekenencefalitis

TvI - jaargang 7, nummer 4, augustus 2012

dr. D.L. Adams , dr. M. de Mendonça Melo , dr. P.J.J. van Genderen , dr. O.F.J. Stenvers , dr. P.J. Wismans

Samenvatting

Het tekenencefalitisvirus is een flavivirus dat wordt overgebracht door tekenbeten, in het bijzonder de teken Ixodes ricinus en Ixodes persulcatus. Het verspreidingsgebied van besmette teken vertegenwoordigt het endemische gebied van de ziekte dat zich uitbreidt van Europa tot het Verre Oosten. De ziekte heeft een typisch bifasisch verloop waarbij de eerste fase gekenmerkt wordt door koorts, moeheid en hoofdpijn. Na een interval van een week begint de tweede fase met een beeld variërend van een lichte meningitis tot een ernstige encefalitis. Een aanzienlijk deel van de patiënten houdt er neuro-psychiatrische restverschijnselen aan over. De diagnose wordt gesteld op basis van een positieve anamnese voor tekenbeten tijdens een verblijf in een endemisch gebied, het klinisch beeld en positieve antistoffen in serum of liquor. De behandeling is symptomatisch. Preventie vindt plaats door middel van beschermende maatregelen tegen tekenbeten en vaccinatie van risicogroepen.

(Tijdschr Infect 2012;7:127-33)

Lees verder