TvI - jaargang 9, nummer 1, februari 2014
dr. M.A.B. van der Sande , prof. dr. A. Timen , dr. A. van de Ende , dr. W.A.M. Berbers , dr. E.L.M. Op de Coul , dr. L. Mollema , dr. M.J. Knol , P.M. van Beek MSc, dr. F.P. Kroon , U. Davidovich , dr. H.E. de Melker , dr. G. Sonder , dr. J.E.A. van Bergen , dr. R.A. Coutinho
In het voorjaar van 2013 waren er internationale signalen van een verhoogde incidentie van invasieve infecties met serogroep C-meningokokken onder mannen die seks hebben met mannen in enkele grote steden in Europa (Parijs, Berlijn) en Noord-Amerika. De sterfte bij deze uitbraken was hoog (circa 30%). In deze steden zijn vaccinatieadviezen voor mannen die seks hebben met mannen uitgebracht. Sinds de invoering van het meningokokken C-vaccin in het Rijksvaccinatieprogramma en een grootschalige inhaalvaccinatiecampagne in 2002 voor 1 tot 19-jarigen, blijkt meningokokken groep C slechts sporadisch in Nederland voor te komen. Gezien de hoge vaccinatiegraad is de Nederlandse bevolking tot 30-jarige leeftijd via het Rijksvaccinatieprogramma goed beschermd. Nederlandse mannen die seks hebben met mannen ouder dan 30 jaar die reizen naar steden (Parijs, Berlijn en New York) waar zich recent uitbraken voordeden en waar een lokaal vaccinatieadvies geldt, worden geïnformeerd over de mogelijke risico’s en, indien van toepassing, geadviseerd om zich conform lokaal advies te laten vaccineren tegen meningokokken C.
(Tijdschr Infect 2014;9(1):3-8)
Lees verderTvI - jaargang 8, nummer 6, december 2013
dr. N.B. Cleton , dr. M.P.G. Koopmans , dr. C.B.E.M. Reusken
Westerse toeristen reizen in toenemende mate naar exotische locaties, die vaak gelegen zijn in (sub)tropische regio’s. Vanwege de omvang van internationale reizen en de dynamiek van arbovirus-gerelateerde ziekten wereldwijd is recente informatie nodig met betrekking tot arbovirus-gerelateerde bedreigingen voor reizigers en de landen die zij bezoeken. In dit artikel is de meest recente kennis met betrekking tot die dreigingen voor wereldreizigers samengevat en geprioriteerd per regio. Als de tot nu toe bekende arbovirussen gecategoriseerd worden op basis van de meest algemene klinische syndromen kunnen diagnostische algoritmen ontwikkeld worden, en kan diagnostiek beleid ondersteund worden. Dit artikel geeft de huidige kennis op het gebied van medisch relevante reis-gerelateerde arbovirussen weer en laat de noodzaak zien van een gedetailleerde patiëntgeschiedenis (reisgeschiedenis, symptomen inclusief aanvang, vaccinatiegeschiedenis, ondernomen activiteiten, teken- of muggenbeet en gebruik van insectenwerend middel) om de diagnostiek te ondersteunen.
(Tijdschr Infect 2013;8(6):185-196)
Lees verderTvI - jaargang 8, nummer 6, december 2013
dr. R.A. van Zoest , dr. P. Portegies
Neurosyfilis kent een zeer divers scala aan uitingsvormen en klinische verschijnselen: meningitis, herseninfarcten, en parenchyminvasie bij tabes dorsalis, dementia paralytica en cerebrale gummata. Wegens deze diversiteit behoort neurosyfilis bij veel neurologische klachten tot de differentiële diagnose, zeker bij de hiv-positieve patiënten. Liquoronderzoek dient bij een klinische verdenking op neurosyfilis te worden verricht, maar ook bij aanwijzingen voor falen van de behandeling van een syfilisinfectie. Het celgetal en de RPR/VDRL-titer in de liquor spelen een sleutelrol in de diagnostiek, evenals bij de follow-up na intraveneuze behandeling met benzylpenicilline. Alertheid op re-infecties is altijd geboden.
(Tijdschr Infect 2013;8(6):178-184)
Lees verderTvI - jaargang 8, nummer 5, oktober 2013
dr. N.H.N. de Vrieze , dr. M. van Rooijen MSc, prof. dr. H.J.C. de Vries
Lymfogranuloma venereum is een seksueel overdraagbare infectie die in het verleden alleen in tropische gebieden werd gezien en in Nederland sporadisch voorkwam als een geïmporteerde ziekte. Dit veranderde in 2003, toen de eerste gevallen van endemisch verworven Lymfogranuloma venereum-proctitis werden gemeld onder voornamelijk hiv-positieve mannen die seks hebben met mannen. In dit overzichtsartikel wordt de recente epidemie van Lymfogranuloma venereum onder mannen die seks hebben met mannen in de westerse maatschappij en de bijbehorende risicofactoren van Lymfogranuloma venereum besproken. Bovendien worden de kliniek, diagnostiek en behandeling belicht. Een vroege diagnose is belangrijk om onomkeerbare late complicaties te voorkomen en verdere transmissie in de gemeenschap te stoppen. Gezien de stijgende trend is de Lymfogranuloma venereum-epidemie duidelijk niet onder controle. Daarom moet gerichte screening verder geïntensiveerd worden.
(Tijdschr Infect 2013;8(5):145-150)
Lees verderTvI - jaargang 8, nummer 5, oktober 2013
dr. B.M. Kuipers , dr. J.H. Zwiers , dr. C.C.P. Verheyen
Recent werd door Albert et al. een studie gepubliceerd in het European Spine Journal waarin wordt geconcludeerd dat het gebruik van antibiotica leidt tot een aanzienlijke klinische verbetering in een geselecteerde groep patiënten met chronisch lage rugklachten.1 De gepresenteerde bevindingen hebben geleid tot veel aandacht in de (inter)nationale media en tot discussie onder medici en wetenschappers.
(Tijdschr Infect 2013;8(5):151-154)
Lees verderTvI - jaargang 8, nummer 4, augustus 2013
dr. R.A. van Zoest , dr. P. Portegies
De mortaliteit en morbiditeit van de hiv-infectie zijn spectaculair gedaald met de introductie van gecombineerde antiretrovirale therapie (cART). Een vergelijkbare trend deed zich voor in de incidentie van opportunistische infecties van het centraal zenuwstelsel. Ondanks de lage incidentie worden deze infecties nog wel gezien bij immunodeficiënte patiënten (CD4+ T-cellen <0,20 × 109/liter). Bovendien is de differentiële diagnostiek complexer doordat, dankzij de verbeterde levensverwachting van hiv-patiënten, ook gewone neurologische aandoeningen als herseninfarcten, -bloedingen en -tumoren steeds vaker in deze groep worden gezien. Nog altijd moet de diagnostiek snel en laagdrempelig worden uitgevoerd, zodat een behandeling snel kan worden ingesteld. Een goede samenwerking tussen neuroloog en internist-infectioloog is hierbij essentieel.
(Tijdschr Infect 2013;8(4):108-115)
Lees verderTvI - jaargang 8, nummer 4, augustus 2013
dr. R van Crevel , dr. R.E. Aarnoutse
Intensievere antibiotische behandeling kan de uitkomst van tuberculeuze meningitis mogelijk verbeteren. Wij onderzochten de farmacokinetiek, veiligheid en klinische uitkomst van behandelregimes met hoge dosis rifampicine en moxifloxacine in een ziekenhuis in Indonesië. Zestig tuberculeuze meningitis-patiënten werden gerandomiseerd voor een standaard dosis rifampicine (450 mg, overeenkomend met 10 mg/kg) oraal of hoge dosis (600 mg) intraveneus en in een tweede randomisatie moxifloxacine 400 mg, moxifloxacine 800 mg, of ethambutol 750 mg. Alle patiënten kregen standaard dosis isoniazide (INH), pyrazinamide en dexamethason, en alle doseringen waren éémaal daags. Na twee weken kregen alle patiënten de standaard behandeling. Eindpunten van deze studie waren: farmacokinetiek in bloed en liquor, toxiciteit van de behandeling en overleving. De studie was geregistreerd op www.ClinicalTrials.gov (NCT 01158755). Vrijwel alle patiënten presenteerden zich met ernstige meningitis met focale neurologische verschijnselen en verminderd bewustzijn, en 12% met een hiv co-infectie. Intensievere behandeling leidde tot significant hogere antibioticaconcentraties in liquor en bloed zonder toename in toxiciteit. Na zes maanden was de mortaliteit belangrijk lager onder patiënten behandeld met een hoge dosis rifampicine (gecorrigeerde ‘hazard ratio’ 0•42, 95% CI 0•20–0•91), en dit werd niet verklaard door de hiv-infectie of ernst van ziekte bij presentatie. Deze data tonen aan dat behandeling van tuberculeuze meningitis met een hogere dosis rifampicine intraveneus en een standaard dosis of hoge dosis moxifloxacine gedurende de eerste twee weken veilig is en dat een hoge dosis rifampicine intraveneus de overleving van patiënten met tuberculeuze meningitis kan verbeteren.
(Tijdschr Infect 2013;8(4):116-121)
Lees verder
Naar boven
