In 2022 en 2023 was er sprake van een wereldwijde uitbraak van mpox (voorheen bekend als apenpokken) met in totaal 88.144 bevestigde infecties. De ziekte verspreidde zich voornamelijk in Noord- en Zuid-Amerika en Europa en kwam disproportioneel vaak voor bij homoseksuelen, biseksuelen en andere mannen die seks hebben met mannen (MSM). Om de uitbraak te monitoren werd door de WHO een surveillancesysteem opgezet, waarin informatie over bevestigde mpox-gevallen werd verzameld. Met behulp van dit systeem werd onderzocht of mensen die leven met hiv een groter risico hebben op ziekenhuisopname of overlijden bij een mpox-infectie. Tijdens IAS 2023 presenteerde dr. Ana Hoxha (World Health Organization, Genève, Zwitserland) de uitkomsten van deze analyse.
Het ‘mpox global case-based’-surveillancesysteem werd opgezet door de WHO in samenwerking met regionale en nationale partners. Gegevens van januari 2022 tot december 2022 werden opgenomen in de database. In deze analyse werden alle mpox-gevallen opgenomen met beschikbare informatie over de hiv-status en beschreven epidemiologische, klinische kenmerken en uitkomsten. Met behulp van binominale logistische regressie werd onderzocht of leven met hiv en immuunsuppressie (gerapporteerd als ‘ja’ of ‘nee’) risicofactoren waren voor ziekenhuisopname, IC-opname of overlijden.
De volledige database van het ‘mpox global case-based’-surveillancesysteem bestond uit de gegevens van 80.843 personen die geïnfecteerd waren met mpox. Van 44% (34.973 personen) was informatie beschikbaar over de hiv-status, waarvan 48% (16.788 personen) hiv-positief waren. In deze groep was 99% man, 85% tussen de 18-44 jaar oud en gaf 92% aan homoseksueel of biseksueel te zijn en/of seks te hebben met mannen. Seksueel contact was bij mensen mét en zonder hiv de voornaamste verwervingsroute van de mpox-infectie.
De klinische symptomen van een mpox-besmetting bij mensen die leven met hiv (‘people living with HIV’, PLHIV) waren voornamelijk huiduitslag (79%), koorts (64%), genitale uitslag (53%), lymfadenopathie (35%) en hoofdpijn (35%). De klinische symptomen bij mensen met en zonder hiv waren vergelijkbaar.
In de groep van PLHIV waren 5.023 meldingen van immuunsupressie, werden 734 mensen opgenomen in het ziekenhuis, moesten 20 mensen behandeld worden op de IC, en overleden 23 mensen. In vergelijking met personen die hiv-negatief waren zonder immuunsuppressie, bleken PLHIV mét immuunsuppressie een hoger risico te hebben op ziekenhuisopname (OR [95%-BI]: 2,00 [1,64-2,43]; p<0,001). Hetzelfde gold voor mensen die hiv-negatief waren met immuunsuppressie (OR [95%-BI]=3,56 [1,80–7,01]; p<0,001). De hiv-status was op zichzelf geen risicofactor voor ziekenhuisopname. Mensen die door hiv of een andere aandoening immuunsuppressie hadden, hadden tevens een verhoogd risico op overlijden door een mpox-infectie.
Van alle mpox-gevallen in de recente uitbraak is het aandeel van mensen die leven met hiv erg hoog, maar het klinisch beloop van de infectie is vergelijkbaar bij mensen met en zonder hiv. Een positieve hiv-status geeft geen verhoogd risico op ziekenhuisopname bij een mpox-besmetting. Immuunsuppressie verhoogt wel het risico op ziekenhuisopname en overlijden door mpox, ongeacht de hiv-status.
Referentie
Hoxha A, et al. HIV among mpox cases – Clinical characteristics and outcomes from the WHO global surveillance system 2022-23. Gepresenteerd tijdens IAS 2023;Sessie: It’s all about the bugs: Other conditions in people with HIV.
Naar boven
