Samenvatting
De twee bekendste humane polyomavirussen zijn JC- en BK-polyomavirus, respectievelijk de verwekkers van progressieve multifocale leuko-encefalopathie en polyomavirus-geassocieerde nefropathie en hemorragische cystitis bij immuungecompromitteerde patiënten. Sinds 2007 zijn er maar liefst elf nieuwe humane polyomavirussen geïdentificeerd, waaronder het merkecelpolyomavirus (MC-polyomavirus) dat een causale rol speelt in het ontstaan van merkelcelcarcinomen en het trichodysplasia spinulosa (TS)-geassocieerde polyomavirus, de verwekker van trichodysplasia spinulosa bij immuungecompromitteerde patiënten. Karolinska Institute (KI)- en Washington University (WU)-polyomavirussen spelen mogelijk een rol bij luchtweginfecties. Humaan polyomavirussen 6, 7, 9 en 10, en de Malawi (MW)-, Mexico (MX)- en Saint Louis (STL)-polyomavirussen zijn vooralsnog niet geassocieerd met humane ziekte. In dit overzichtsartikel wordt stil gestaan bij deze recente ontwikkelingen en hun klinische relevantie, waarbij diagnostische en therapeutische overwegingen worden benoemd.
(Tijdschr Infect 2013;8(3):80-87)
