SAMENVATTING
Het ligt in de lijn der verwachting dat de COVID-19-pandemie invloed heeft op de incidentie van andere infectieziekten waarbij respiratoire transmissie een rol speelt. Dit artikel beschrijft de mate waarin de pandemie effect had op de tuberculose (tbc)-incidentie in Nederland in 2020. In 2020 daalde de tbc-incidentie in Nederland met 17% ten opzichte van 2019 (van 754 naar 623 patiënten). Een dergelijke daling werd in de afgelopen 50 jaar niet eerder gezien. Een 3-tal hypothesen kan deze daling verklaren: (1) de invloed van de COVID-19-maatregelen (de anderhalvemetersamenleving) op de transmissie van Mycobacterium tuberculosis; (2) de afname van de instroom van immigranten en asielzoekers vanwege de COVID-19-pandemie waardoor in deze groep minder tbc-diagnosen werden gesteld; (3) uitgestelde tbc-diagnostiek vanwege afschaling van reguliere zorg tijdens de COVID-19-pandemie. Uit de landelijke tbc-surveillance blijkt onder andere dat in 2020 minder tbc-clusters waren (een maat voor transmissie) en dat het aantal tbc-diagnosen onder recentelijk gearriveerde immigranten en asielzoekers lager was dan in voorgaande jaren. De beschikbare data wijst niet op het voorkomen van ernstiger vormen van tbc (een signaal van vertraagde diagnostiek), maar er was wel sprake van een relatieve, tijdelijke toename van het aantal tbc-diagnosen kort nadat in mei 2020 de eerste lockdown werd opgeheven. De sterke daling van de tbc-incidentie in Nederland in 2020 lijkt veroorzaakt te worden door een combinatie van verminderde tbc-transmissie, minder grote instroom van immigranten en asielzoekers, en uitgestelde zorg ten tijde van de COVID-19-pandemie.
(TIJDSCHR INFECT 2021;16(6):211–7)
