In de Franse open-label fase III-studie ALTAR (ALlégement du Traitement AntiRétroviral) werd bekeken of een behandelingsregime bestaande uit een 16-weekse inductietherapie met een integraseremmer, gevolgd door een combinatietherapie van tenofovir disoproxil plus emtricitabine niet-inferieur was aan een combinatietherapie met dolutegravir plus lamivudine bij behandelnaïeve hiv-patiënten met een lage virale load. Tijdens EACS 2023 werden de resultaten gepresenteerd door prof. dr. Christine Katlama (Sorbonne Université, Parijs, Frankrijk).
De aanleiding van de studie was het belang om te onderzoeken hoe de toxiciteit, medicijninteracties en kosten van antiretrovirale therapie (ART) geminimaliseerd kunnen worden. Aangezien ART vaak levenslang gegeven wordt aan mensen met hiv is, zijn dit belangrijke overwegingen. Momenteel zijn er verschillende combinatiebehandelingen op basis van twee integraseremmers (‘integrase strand transfer inhibitor’, INSTI) beschikbaar voor mensen met hiv. Daarnaast zijn er mogelijkheden om een INSTI te combineren met een andere geneesmiddelklasse zoals een nucleoside reverse-transcriptaseremmer (NRTI). Van deze combinatie is bekend dat deze is geassocieerd met korte- en langetermijntoxiciteit. In de huidige studie werd bekeken of de combinatie van twee NRTI’s, voorafgegaan door een korte periode behandeling met onder meer een INSTI, niet minder effectief is dan een combinatie van een INSTI plus NRTI in het bereiken van virale suppressie bij patiënten met een lage virale load maar een hoog aantal CD4-cellen.
De multicenter, open-label, gerandomiseerde non-inferioriteitsstudie screende 69 deelnemers waarvan er uiteindelijk 45 werden gerandomiseerd. De helft werd gerandomiseerd naar de arm die triple-inductietherapie met tenofovir of tenofoviralafenamide ontving, gevolgd door de bitherapie tenofovir disoproxil plus emtricitabine (TRI-BI, n=23). De andere helft van de patiënten werd ingedeeld in de dolutegravir plus lamivudine bitherapie-arm (gelijk BI, n=22). Deelnemers waren ART-behandelnaïeve mensen met hiv die meer dan 300 CD4-cellen/µL hadden en een virale load kleiner dan 50.000 kopieën/ml. De primaire uitkomstmaat van de studie was het aantal deelnemers met <50 kopieën/ml in week 48, aan de hand van de FDA Snapshot-methode.
De meeste deelnemers waren man (84,4%) en ze waren gemiddeld 32 jaar oud. Ongeveer de helft van de deelnemers was van Europese afkomst en iets meer dan 20% had wortels in het sub-Sahara gebied van Afrika. Participanten hadden mediaan 4,1 log10 viruskopieën/ml en 520 CD4-cellen/µl. Na 24 weken werd virale suppressie gerapporteerd bij 20/23 deelnemers (87,0%) in de TRI-BI-arm en bij 19/22 (86,4%) van de gelijk BI-arm (verschil: 0,6%) binnen de ‘intention-to-treat’-populatie. In de per-protocol-analyse werden vergelijkbare resultaten gezien. In beide behandelarmen had één patiënt een detecteerbare virusload in week 24. Twee patiënten staakten de behandeling vroegtijdig. Er werden geen bijwerkingen van graad 3 of 4 gerapporteerd.
In deze studie werd een behandelingsregime met triple-inductietherapie gevolgd door de bitherapie tenofovir disoproxil/emtricitabine (NRTI+NRTI) beoordeeld op non-inferioriteit ten opzichte van de bitherapie dolutegravir plus lamivudine (INSTI+NRTI). Hier werd gezien dat een nagenoeg identiek percentage deelnemers virale suppressie vertoonde na een behandeling van 24 weken. De onderzoekers adviseren een grotere studie op te zetten om deze resultaten te valideren en zo de effectiviteit en kosten-effectiviteits-verhouding van de verschillende ART-opties nader te kunnen onderzoeken. Wegens de coronapandemie was het in deze studie niet mogelijk om het origineel beoogde aantal deelnemers te includeren.
Referentie
Katlaman C, et al. Can we drug reduce antiretroviral regimen with dual NRTI regimen in naïve patients with viral load <50,000 copies/mL and CD4>300 cells/µL?: results from a randomized non-inferiority ANRS 173 ALTAR trial. Gepresenteerd tijdens EACS 2023; abstract PS1.03.
Naar boven
